برایِ دوستی نوشتم در حجم اطلاعات غرق شدم . این حقیقتی ست که فقط من دچارش نیستم بنابراین آنچه می نویسیم برایِ جلوگیری از نوح شدن است ، چرا که غرق که می شوی تمام و خلاص اگر به ساحل هم برسی که چه بهتر اما اگر نوح شوی وای به حالت که داستان شده و دست به دست میشوی و رویِ جلدت لیوانِ چای و فنجان قهوه میگذارند ( بله ما همه چیز را کارتونی میبینیم قارچ سرخودیم ما اصلا ) . مانده ای درها را به سمتِ داخل باز کنی یا خارج وفکر نمیکنی ما در حالِ گشودنِ همین درهاییم . شما کیپ کالم ، ما خودمون کَری آن .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر