مگه زمستونم کسی میمیره ؟

شیرینی ها رو به سرعت توی دهانش فرو میکرد ، به خورده هایی که از شکافهای کنار لبش به زمین می پاشید اهمیت نمیداد . دو سالی میشد که به این حال افتاده بود ، سُستیهای لحظه ای که به بلعیدن هر آنچه در سر راهش وجود داشت ختم میشد . هوا درخشان بود و چند ساعتی به نوروز مانده بود ، تابستان آن سال میمرد .

برگهای کفِ حیاط رو جارو کردیم دراستخری که شبیه حرفِ اِن بود . بارونیمو که توش آویزای صدفی آویزون بود تنم کردم ، مهمونای آتلیه که وارد میشدن میرفتم جلوشون بارونی رو باز میکردم و جنسای آویزونِ توشو در معرضِ چشمایِ ناامیدشون میذاشتم عینهو خلافی فروشهای دوره گرد . نونا تبلیغ میکرد فقط چهار هزار تومن . فروش که تموم شد پول ها رو یکجا دادم به نیما گفتم از اون کیفایی که میدوزی . دستۀ پول ها رو لوله کرد تو جیب عقبش . زمستون اون سال میمُرد .

گفت : خوشت اومد از کیفی که برات دوختم ؟
گفتم : اون چیزی نبود که میخواستم ولی مرسی
گفت : ها ها کجا داری میری ؟
گفتم : یه جای دور که سرده  

گفت : سکوت کرد

گفتم : سکوت کردم